HU Tobacco - Khartoum
Iets meer dan een jaar geleden kwam deze nieuwe blend van Hans Wiedemann in de Africa-line op de markt. De tabakken uit deze reeks zijn, zoals Wiedemann zelf aangeeft, niet bedoeld voor de massamarkt, maar complexere blends, waar men de tijd voor moet nemen om zich ervoor open te stellen, niet om overdag rustig weg te paffen. Ik ben nu ongeveer halverwege mijn eerste blik, en denk inmiddels een goed genoeg beeld van deze tabak te hebben om daar wat over te vertellen.
Khartoum is een blend van veel verschillende tabakken, maar de hoofdrol is weggelegd voor een combinatie van Latakia en Havana. Dit geeft de tabak, zoals je zou verwachten, in het blik een geur die in eerste plaats wordt gekenmerkt door het turfachtige, rokerige aroma dat men van het zwarte blad gewend is. Direct daaronder zijn de zurige, gefermenteerde tonen van Perique en Cavendish aanwezig, die in deze tabak samen met Kentucky als kruidtabakken worden gebruikt. Dit alles uiteraard steunend op een flink aandeel Virginia, wat de fundering van deze blend vormt.
Het is een tamelijk kortvezelige ribbon-snede, met hier en daar een klein plukje broken flake. Stoppen gaat gemakkelijk, en de brand is er zonder al te veel moeite in te krijgen en te houden. Zo rookt men de pijp met weinig moeite en zonder al te veel bijvlammen in één keer leeg.
Bij de eerste teugen is meteen duidelijk dat het hiet natuurlijk om een Latakia-blend gaat. Die rokerige smaak blijft eigenlijk gedurende de hele pijp op de voorgrond, altijd in min of meer dezelfde kracht. Ook de smaak van het Havanablad is constant, maar op een lager niveau dat zich harmonieus vermengt met de Latakia. Het samenspel doet in vergelijking met een 'straight English' iets minder rokerig, iets meer kruidig en peperig aan. De zoete noot van bruine suiker uit de Cavendish komt vooral aan het begin van de pijp wat sterker naar voren, maar verdwijnt tijdens het roken steeds verder naar de achtergrond en maakt plaats voor de Kentucky en Perique. Dit alles in met de al aanwezige 'spice' van de Latakia en Havana komt uiteindelijk samen in een complex boeket van smaken dat niet meer, zoals dat soms bij Orientals gebeurt, verzandt in bittere tonen en mufheid. Prettig tot op de bodem!
Uiteraard is van scherpheid, tongue bite, en al dat soort onprettige zaken geen sprake, zoals we dat kunnen verwachten van dhr. Wiedemann.
Voor mij persoonlijk is het jammer dat de zoete noot juist vroeg komt en vrij snel verdwijnt. Ik vind het fijner als die zoetheid juist naar voren komt met de complexe aroma's die je onderin de ketel krijgt bij dit soort tabakken (een perfect voorbeeld van zo'n ontwikkeling zie je bijvoorbeeld in Samuel Gawith Balkan Flake). Nu staat die moeilijk te doorgronden smaak een beetje op zichzelf, en dat is bijzonder, maar doet ook een beetje vervreemdend aan. Desalniettemin een geslaagde tabak, complexe smaak en een mooie rechtlijnige smaakontwikkeling van begin naar eind.
4/5
